Nowa świecka tradycja?

Po wczorajszym meczu, oglądanym w towarzystwie redakcyjnych kolegów, dostrzegłem pewną rodzącą się prawidłowość – w ostatnich czterech meczach, czyli wszystkich rozgrywanych w rundzie tzw. Mistrzowskiej nasza ekipa strzelała przeciwnikom po trzy bramki. Czy rodzi się nowa tradycja, czy już tak będzie do końca tego sezonu?

Ale popatrzmy – przyjeżdża do nas grający skutecznie w ostatnich meczach Świt, który jak się wydawało nabierał apetytu na dogonienie, nomen omen, Pogoni, daje z siebie wszystko i schodzi obity 3:0. Dodatkowo nie pomagał nam sędzia, zachowujący obiektywizm. Jak to interpretować?

Przez praktycznie całą rundę zasadniczą społeczność polonijna odnosiła się, hmm, sceptycznie do pracy i warsztatu trenerskiego Wojciecha Szymanka. Trzeba dodać, że i ja osobiście byłem mocno zniesmaczony wynikami osiągniętymi, a w zasadzie ich brakiem, w trzech ostatnich meczach rundy, rozgrywanych już po przerwie zimowej. I kiedy praktycznie straciliśmy szanse na awans, to nagle doszło do niesamowitej metamorfozy! Niemoc w grze ofensywnej w cudowny sposób zamieniła się w umiejętność seryjnego strzelania tym mocniejszym przeciwnikom, jakby nie patrzeć, dużego ładunku bramek. Uzbieraliśmy w tych czterech meczach 8 punktów (z czego dwa cenne remisy na boiskach dwóch liderów! – ten drugi to nawet z lekkim niedosytem), wobec JEDNEGO z rundy zasadniczej. Widać różnicę?

Wyraźną wygraną z Jagiellonią II tłumaczono faktem, że oni grali młodzieżą, ale przecież ta sama młodzież wczoraj wbiła Legii 3 bramki nie tracąc ani jednej, a Świt robił wszystko żeby coś w meczu ugrać. Może (oby!) to, niestety spóźnione, efekty pracy trenera. Nie mnie o tym rozstrzygać, bo nie poczuwam się do żadnej fachowości w tym zakresie. Ja po prostu z najwyższą uwagą będę śledził kolejne mecze i nasze w nich dokonania. Pogoni już raczej nie dopadniemy – on mają kolosalną przewagę, której w pozostałych dziesięciu spotkaniach zniwelować się nie da, ale do drugiego miejsca tych punktów brakuje tylko 7, a Legionovię będziemy mieli u siebie na Konwiktorskiej.. i oby już z udziałem publiczności!

Można by pomarzyć, że Pogoń nie zdecyduje się na awans i odstąpi miejsce drugiemu w tabeli…. Ale to tylko marzenia 😉.

Może kilka słów o samym meczu. Mecz był wyrównany, o czym wynik zupełnie nie świadczy. Tymczasem rywale mocno nas naciskali i w pewnych okresach mieli nawet sporą przewagę. Dobrze jednak spisywała się nasza defensywa, młody bramkarz skutecznie naprawiał własne błędy, a przy okazji pokazał, że ma widoki na fajną przyszłość, a z przodu wreszcie widzimy ciąg na zdobywanie bramek. A mogło ich być nawet nieco więcej, ale nie marudźmy. Reasumując – mecz przyjemny w oglądaniu, dużo się działo i efekt końcowy jakże satysfakcjonujący. Nie będę się bawić w opisy poszczególnych akcji, bo zrobił to już mój kolega – przejdę do moich subiektywnych ocenek.

Bramka – młody Sławomir Ambramowicz. Nie ustrzegł się kilku błędów , jak mniemam wynikających może z tremy, a z pewnością z niewielkiego doświadczenia. Egzamin w skoku na głęboką wodę zdał znakomicie – obroniony pewnie rzut karny i czyste konto. Brawo!

Obrona w składzie Adam Pazio, Tomek Wełna, Eryk Mikołajewski, Grzegorz Wojdyga, jak już wyżej zaznaczyłem zagrała poprawny mecz. Adama oraz Tomka sporo było w akcjach zaczepnych, wreszcie to Adam zainicjował akcję zakończoną pierwszym golem, a Tomek trzecią. Bardzo dobre wrażenie robi na mnie Eryk, który jak się wydaje, na stałe wskoczył do pierwszego składu – zasłużenie! Co do karnego , to do końca dobrze nie widziałem, ale wydaje się był problematyczny, a i tak dał tylko szansę na wykazanie się Sławkowi.

Pomoc. Wydaje się, że i tutaj mamy pewną stabilizacje składu – Rafał Parobczyk, Piotr Marciniec, Łukasz Piątek i Marcinho. Znowu pochlebna opinia, ze szczególnym uwzględnieniem naszego Brazylijczyka. Zwróciłem na niego uwagę już w meczach kontrolnych przed sezonem. Później, na początku wiosny leciutko przygasł, ale teraz gra coraz lepiej i coraz większy mamy z niego pożytek. Wczoraj zdecydowanie wyróżniający się zawodnik, z wywalczonym rzutem karnym i zaliczonym następnie osobistym jego „skonsumowaniem”.

Z przodu Patryk Paczuk i Rafał Kujawa. Obaj zrobili wczoraj swoje. Rafał z dobrze wykorzystaną sytuacją – ładnie umieścił piłkę w wąskiej przestrzeni pomiędzy słupkiem i interweniującym bramkarzem, Patryk walczący, chwilami nawet nieco za ostro, bo nawet trochę się obawiałem żeby nie złapał drugiej kartki.

No i zmiennicy. Zdarza się, że wchodzą w końcówkach i nic specjalnego nie wnoszą. Wczoraj zaznaczyli swoja obecność. Daniel Smuga, zastępując Rafała Kujawę, robił sporo wiatru na skrzydle, Młodzi Junior Radziński i Kacper Roguski, po dograniu z głębi pola od Tomka, zrobili dobrą akcję – Junior huknął po słupku, a Kacper, jak stary lis, czyhał opodal bramki i wykonał wyrok.

Ojej, a gdzie krytyka? Nie będę wyciągał niedociągnięć po wygranym 3:0 meczu z jednym z najgroźniejszych w tej lidze rywali. Cieszmy się dniem i meczem, i z niecierpliwością czekajmy na kolejny. Znowu 3:0 – ugruntujemy tradycję ?