Dziwny mecz

Na mecz z Błękitnymi szliśmy znając wyniki innych, ważnych dla nas spotkań. Wyniki, już drugą z rzędu kolejkę, bardzo dla nas korzystne.

Bug stracił punkty remisując w domu z Wkrą 0:0 (gratulacje dla przyjaciół z Żuromina!), a w Przasnyszu MKS Ciechanów poległ aż 4:0. W tej sytuacji wygrana z Raciążem zbliżała nas na malutki punkcik do pozycji lidera, a za plecami robiło za to sporo luzu. Z drugiej strony Błękitni osiągnęli z nami jesienią wynik, który dla nas był najcięższą porażką. Byłem więc bardzo ciekawy tej konfrontacji.

Zaczęło się i to od razu od naszych ataków… i mało nie „zaowocowało” stratą bramki. Drużyna poszła mocno do przodu, goście przeprowadzili błyskawiczną kontrę i uratował nas wspaniałą paradą Paweł Błesznowski. To było pierwsze i… ostatnie ostrzeżenie w tym meczu. Polonia grała bardzo dobrą piłkę i na bramkę Raciąża sunął atak za atakiem. Pierwsze pół godziny to był popis naszych orłów. Szkoda tylko, że nic nie chciało wpaść, ale było widać, że gole są kwestia czasu. Goście nie potrafili nam zupełnie zagrozić. I wreszcie wpadło, po bardzo przytomnym strzale Michała Strzałkowskiego. Spokojnie czekaliśmy na kolejne trafienia, tymczasem nasi jakby poluzowali. Zamiast dobić rywali kolejnymi bramkami zwolnili i osłabili tempo gry. Na dokładkę dobrze broniący do tego momentu bramkarz Błękitnych doznał w zderzeniu z Michałem kontuzji, która okazała się na tyle groźna, że zawodnik gości został wywieziony ze stadionu karetka pogotowia. Z tego co zdołałem się zorientować doszło do jakiegoś sporego rozcięcia czoła i prawdopodobnie zawodnik pojechał na szycie. Mam nadzieję, że to nic poważnego i będzie zdolny do gry za tydzień przeciwko Bugowi, bo jego zmiennik, mówiąc delikatnie, nie zachwycił. Był bardzo niepewny i miał tylko jedną popisową obronę w drugiej połowie, wyjmując piłkę spod poprzeczki, a poza tym to jego interwencje były co najmniej niepewne.

W drugiej połowie nadal mieliśmy sporą przewagę i naprawdę kilka bardzo dobrych okazji, ale nic nie chciało wpaść do sieci. Stare piłkarskie porzekadło mówi, że niewykorzystane sytuacje się mszczą i niestety dziś się to potwierdziło. Goście mieli rzut rożny, na dokładkę kontuzję (oby lekką – zszedł sam na ławkę, więc chyba źle nie jest) złapał Olek Fogler nagle wpadł gol „z niczego”.

Na szczęście naszych to nie podłamało, nadal atakowali. Tyle, że bez skutku. Zaczęło pachnieć remisem, powiedzmy otwarcie – niczym nie zasłużonym dla przyjezdnych. Wreszcie jedną z chyba co najmniej dziesięciu sytuacji wykorzystał Adeniyi Lekan, wspaniałym strzałem z lewej strony spoza pola karnego. Bramka – cukierek. Po niej znowu jeszcze mogło coś wpaść, ale skuteczność nie była naszą najmocniejszą w tym meczu stroną. Dodatkowo bramkarza gości wyręczały jeszcze słupki i poprzeczki.

Skończyło się więc na skromnym 2:1, co wydaje się zdecydowanie najmniejszym z możliwych wyników, bo nawet 6 czy 7 po naszej stronie wcale nie byłoby zbyt dużym bagażem dla gości. Mogę mieć tylko pretensje do naszych atakujących, że mając przed sobą słabego golkipera nie próbowali go zaskakiwać strzałami z większej odległości, z którymi on sobie słabo radził, ale forsowali koronkowe sposoby rozegrania, a następujące po nich strzały były bądź blokowane, bądź mijały światło bramki, bądź piłka była tracona na korzyść obrońców. Błękitni nie okazali się więc zbyt wymagającym przeciwnikiem, moim zdaniem nawet chyba słabszym od Łomianek. Liczę jednak, że nasza przewaga była wynikiem siły gry podopiecznych Piotra Dziewickiego, a już za tydzień Raciąż upora się z Wyszkowem, który jeszcze wiosną nie wygrał.

Chciałbym poświęcić jeszcze kilka słów sędziowaniu. Tydzień temu napisałem, że z sędziowaniem na poziomie IV ligi nie jest tak źle. Dziś to odszczekuję. Ekipa sędziowska, ze szczególnym uwzględnieniem głównego arbitra zaprezentowała się zdecydowanie słabo, żeby nie powiedzieć źle. Sędzia gwizdał praktycznie każdą sytuację stykową, niestety przeważnie przeciwko nam, choć mylił się także (rzadko) na naszą korzyść. Na dokładkę kilkakrotnie gwizdnął nawet w sytuacjach bezstykowych, czego nijak pojąć nie mogę. Szczęśliwie wyniku nie wypaczył, choć pod koniec meczu zirytowana publiczność wzniosła przeciwko niemu kilka nieżyczliwych okrzyków. Chyba na nie zasłużył, niestety.

Tak więc wygraliśmy, jesteśmy na II miejscu, ale już o włos od liderującego Bugu. Z podstawowym bramkarzem wyszkowianie mogą mieć sporo kłopotów w Raciążu, a my mamy teoretycznie łatwiejszy wyjazd do Skórca.

Oceny meczowe naszych zawodników

Bramka – Paweł nie ponosi winy przy straconej bramce, za to popisał się świetną interwencją na samym początku spotkania. I za to można go dobrze ocenić, bo później zbyt wiele roboty już nie miał.

Obrona – dziś w wyjściowym składzie: Dawid Klepczyński, Oleg Fogler, Piotr Augustyniak, Adeniyi Lekan. Na zmianie zobaczyliśmy Tonego Uzomę. Obrońcy, podobnie jak bramkarz nie mieli zbyt wielkiego pola do popisu, z wyłączeniem tej sytuacji z pierwszych minut kiedy zapuścili się zbyt daleko. Przy straconej bramce trzeba wziąć pod uwagę fakt, że nasz kapitan przebywał poza polem gry i chyba to jego brak spowodował gorsze ustawienie przy rzucie rożnym. Muszę wyraźnie napisać – fantastyczny mecz zagrał dziś Lekan. On likwidował wszelkie poczynania gości w zalążku, był zawsze tam gdzie powinien, a także wspierał kolegów, jeśli któryś z nich został minięty. Dodajmy dobrą grę do przodu, dobre podania i wreszcie piękną bramkę, a dostaniemy obraz jego dzisiejszej gry. Wielkie brawa i gratulacje – man of the day!

Pomoc – Adrian Ligienza, Dominik Lemanek, Patryk Strus, Wojtek Antczak… i chyba jednak w pomocy także Mariusz Ujek. Pomoc zapewniła nam zdecydowane panowanie w środku pola i w destrukcji i w konstrukcji. Ale mam kilka uwag. Patryk, po doskonałym początku, wdawał się później w niepotrzebne dryblingi, Adrian dzisiaj mniej widoczny, WSZYSCY – minus za nieskuteczność. A okazje mieli wszyscy. Najmniej uwag oczywiście do Mariusza – on porządkuje grę, nadaje ton wydarzeniom na boisku. Cieszę się, że mamy go w drużynie. Na zmianach Mateusz Gliński – więcej chyba dobrego niż złego, ale bez wielkiego błysku i Mateusz Sołtys – wszedł tak późno, że trudno go w ogóle oceniać.

Atak – Michał Strzałkowski, zmieniony na ostatnich bodajże 20 minut przez Marcina Kruczyka. Michał przypomniał nam dzisiaj swoje zagrania z jesieni. Widzę zwyżkę dyspozycji. Bramka i jeszcze coś obitego o „drewno” bramki, ale też ze dwie niewykorzystane sytuacje – ocena ogólna na tak. Natomiast Marcin niestety na nie. Niby biegał , niby walczył. Ale sorry, miał co najmniej ze trzy „setki”, które fatalnie zmarnował. Sporo strat, mało zysków. Największe pretensje mam do niego o sytuacje z końcówki meczu, kiedy dostał idealną centrę na główkę do pustej bramki. Tylko dlaczego on wyskoczył w górę zanim piłka poleciała w jego stronę? Efekt? Brak efektu. Musi sporo pracować, a zadatki ma.

Reasumując – mecz wygraliśmy i niby wszystko było nieźle, ale jakiś niedosyt pozostał. Marzy mi się nasza drużyna grająca jeszcze lepiej, a już z pewnością skuteczniej. Może zbyt dużo oczekuję?…